​Er stond veel volk aan de start.
In Elsloo reden Roos en Yolanda op kop, maar plots zaten we in een TT race. TT staat voor triumph trophy  en is vooral bekend van de races in Assen of de wereldbefaamde TT op the isle of Man. In ons geval  staat TT voor  Timmy en Tommy die op kop sleurden tegen de wind.  Zelfs in tweede positie moest je je goed hebben om niet elke 20 meter een gat dicht te rijden. Bij onze de TT rijders bleek er  eentje met een kapotte joint de culasse, want het water gutste onder zijn helm uit. Gelukkig was er de klim naar Waterval.
Mark B en Noel, dachten dat ze zich met hun koerservaring , achter in de groep een plaspauze konden permitteren. Het is maar door het inroepen van hulplijnen dat ze terug bij de groep konden komen. Dus vandaar de vraag : meldt het in de toekomst even vooraan en voor de mensen die gezien hebben dat er iemand achter is, het heeft geen zin om dit een half uur later te zeggen, doe dat onmiddellijk.
De koprijders waren ondertussen een beetje getemd zodat we onze weg konden verderzetten via valkenburg en  over de goudsberg. Op de vrakelerbergweg  reden we over  het mooie nieuwe fietspad met de wind in de rug en dan via trintelen naar Bosschenhuysen. Het mentaal welzijn van de lokale wandelaar daar in de buurt van Bosschenhuysen is na corona niet meer in orde gekomen. De man weet nog altijd  niet of hij een mens of hond is.  zo blaffen dat hij deed. Maar goed wij klommen rustig omhoog genietend van de mooie landschappen in een lentezonnetje. Over kronkelende wegen bergaf en wind mee om even later bergop en wind tegen te hebben.  Michel C had ondertussen al lang in de gaten dat we niet naar Orsbach aan het fietsen waren.  Dit sparen we op voor als we een half uurtje meer hebben. Omdat we echter nog een beetje tijd overhadden maakten we in grijzegrubben nog een processie langs de Maria van Nagelbeek en dan op naar huis.
Toen ons op het einde van de rit nog een groepje voor bij snelde kwam het haantjesgedrag  of moet we zeggen kuikengedrag ( wel willen maar niet kunnen )  naar boven. Ach ja , het is wat het is.
 
Deelnemers,: tommy, roger, jean, hugo, yolanda ,roos, patrick , gastrijder noel, karel  mark b, mark J, timmy, patrick, michel C, gunter, rony b  en leon voor even, peter.
Volgend weekend vertrekken we op zondag om half 9 richting Gors op leeuw, maar het zou ook Zepperen kunnen worden en op maandag om 8 uur voor Eupen ( circa 150km)

Wat kan er mooier zijn dan een ritje naar de bloesems
Tja, niet alleen  het weer had wat beter gekund. Eind april en sommigen nog in wintertenue. Gelukkig was er Mark J die in korte broek paraat stond.
Dus maar snel op kop vertrekken om het warm te krijgen.  Via zutendaal, Munsterbilzen, beverst, naar Hoeselt. Omdat de weg over Romershoven half opgebroken is namen we een andere weg, een stuk betonbaan die evenwel een ideaal trainingsgebied is voor Parijs Roubaix. Het bolde van geen meter. jean en timmy hadden daar blijkbaar geen last van .
En toen zij moe waren, waren er anderen die overnamen, zodat de ketting gespannen bleef.  
Op de klim naar Kolmont viel het groepje uit mekaar zodat we achterin een babbeltje kon slaan.  Althans dat was de bedoeling. Na het volgende klimmetje, op het koudste plekje werd er gestopt voor een plaspauze en dan konden we de terugweg aanvatten. Ondanks de wind waren we op een vloek terug thuis. Daar zaten de grote motoren, Timmy, Jean Tommy  en de marken voor iets tussen. Hier en daar merk je dat er met het oog op de fietsvakantie lichte paniek ontstaat. Het is nog vreug gaat niet meer helemaal op. Maar als het een troost mag zijn. Op radio peloton gaan toch al geruchten over tendinitis, tandartsafspraken, …  en de kinesiotape is ook weer in. Wat dat gaat geven na het rondje limburg?
Deelnemers, tommy, Jean, mark b, mark j, pedro, leon, gilbert, yolanda, timmy, rony h, Leon roger, peter h, peter a
In de sjeur werden we nog vergezeld door michel C. Hij is opnieuw gekwetst. Ik begin toch te denken dat hij , nu Roos niet meer elke dinsdag mee kan gaan fietsen, zich speciaal van de trap heeft laten vallen zodat zij hem kan komen wassen.
 
 
Paasdag
 
Mechelen stond op het programma, Maasm? Kwaadm? Mechelen Bovelingen?, Neen gewoon Mechelen bij Wittem.
Over een ander dan gebruikelijk parcours vertrokken. Met een opeenvolging van kleine klimmetjes. Op een van die klimmetjes hoorden we Roos zuchten,” wat is dao nouw veur plezeer aan”.  Het tempo zat er goed in. Het peloton vertoonde een lichte vorm van zenuwachtigheid.  Toen ik wou roepen om wat rustiger te fietsen besefte ik dat ik zelf op kop zat, dus maar snel gezwegen.  In de beklimming van de Loorberg viel de groep uit mekaar. Lorenzo en ikzelf werden opgepikt door een peloton van amsterdamse meisjes. Onze oude knoken begonnen plots vlot rond te draaien, bergop was nog nooit zo makkelijk geweest.
In de afdaling van Schweiberg, de plaats met het mooiste uitzicht van Hollands Limburg, ging Michel de groep meisjes breed lachend en zwaaiend voorbij. Ik hoorde een van hen nog zeggen, die man lijkt op mijn overgrootvader. Beneden stond hij evenwel met de camera klaar om het allemaal vast te leggen.
Via Ingber en de gebruikelijke weg keerden we huiswaarts waar voor velen na de interval rit  nog een paaseieren taak te wachten stond.
 
Deelnemers:
Marc B, Peter A, Roos, Jean, Roger, Timmy, Tommy, Jan, Danny, Lorenzo, Michel, Rony h, Yolanda, en een persoon ontglipt mij.
 
 
Paasmaandag
 
Naar remersdael.  Met de wind op kop vertrokken langs het kanaal tot in moelingen.
Hier werden we opgeschrikt door een koers. Het is te zeggen een groot peloton met motoren voorop en volgwagens.
We lieten ze rustig passeren, maar nadien sloeg blijkbaar de adrenaline bij de koprijders toe. Op het fietspadje achter de voer, met de wind in de flank voelde de rijders die paasdag ook gereden hadden, het zuur in de benen slaan en dan moest de lange klim naar het rode bos nog komen. Hoe ik ook probeerde in het wiel van de dames voor mij te blijven ik zag hun hoe langer hoe kleiner worden.
In Teuven bleek de weg nog altijd opgebroken, zodat we over de Plank huiswaarts keerden, met vervolgens  opnieuw de beklimming van de Loorberg.  
Toen we in Sibbe niet de gebruikelijke weg naar Berg en Terblijt namen was de eerste reactie van Peter H om op zijn klok te kijken, weer een adrenaline stoot van de angst om te laat te zijn. Het wantrouwen was echter voor niets nodig , want mooit getimed waren we terug in de sjeur met 130 meter meer dan de dag voordien. Volgende week proberen we 500 meter minder te doen.
Deelnemers voor zover ik mij herinner. Hugo, Pedro, Peterh, Yolanda, Mieke, Rony H ronny B, Jan en Peter 

Het weer was niet ideaal maar toch waren er 14 fietsers aan de start.
Wij vertrokken met de wind in de rug en de vingers in de neus.
In Moelingen kwam Yolanda melden dat zij, Gunter en Gilbert huiswaarts, zouden keren. Zij  hadden last van de koude.  Blijkbaar zijn ze sinds die rit naar Banneux in januari om er als eerste te zijn dit jaar  nog niet opgewarmd geraakt.want de overige eerstelingen van Banneux waren ook afwezig. Michel C had een goed excuus. Hij zou met de Vips van jumbo de ronde volgen en zat in Brugge. Helaas voor hem was de Vip tent een viskraam met aprilvissen. Maar goed we waren aan het fietsen in Moelingen.
Met de wind in de flank was het toch even bijten om het wiel te houden. Ondertussen gingen we via Warsage, Bombaye naar Dalhem.
Op de lange klim naar Saint Andre was het mooi om te zien hoe  in de verte de  kopgroep uit mekaar viel.
Toen we terug wilden vertrekken stond Mark J plat. Hij had een stuk ijzer in zijn band zitten. Jan, behulpzaam als altijd zou de band in  2 maal herstellen.  Ondertussen waren we wat afgekoeld. Rony H en Peter H gingen aan een kapelletje zich aan de kaarsjes warmen en maakten ondertussen een combine. Of de een veel aan de ander gehad heeft is maar de vraag.  Na nog een aantal keren op en af keerden we over het fietspad achter Maastricht om huiswaarts. 
Deelnemers Gilbert, Yolanda, Gunter, Ronny B, Rony H, Patrick W, Timmy, Jan, Mark j, Peter H, Roger, Lorenzo, Peter A