​[12:23, 22-05-2022] Hugo Meyers: Wist je dat:
* de Franse vertaling van Borgloon: Remicourt is
* de gps van Peter hier serieuze geografische hinderingen van krijgt.
* we in membruggen het plaatselijk criterium er even bijgenomen hebben
*Timmy dan maar de rit overgenomen heeft, om vandaag nog thuis te geraken
*peter h blijkt wel in topvorm voor de aankomende fietsvakantie, misschien wel om in de gaten te houden voor het klassement
*iedereen blij was dat Timmy “gezopen” had want der pantzerwagen was er niets tegen, wat gaat dat geven op vakantie als die niet gedronken heeft.
*we nog gene koek in onze mond durfden steken, schrik dat het balhoofd door ons gehemelte schoot met dank aan het mooie wegdek van België. (We gaan die gevluchte Oekraïners moeten uitleggen dat hier geen oorlog is maar de weg hier altijd zo uitziet)
Het uiteindelijk een mooie vlotte rit was in prachtige omstandigheden. (Mark J., Danny M, jean Vdh, team trek: peter H, Timmy vlp, Hugo M)
[12:25, 22-05-2022] Hugo Meyers: *peter h in echte Bond-steil alle trekken uit zijn fiets toverde op de terugweg om de concurrentie te proberen uit te schakelen: met spuitbidonnen en vliegende zadeltassen

De eerste keer op zondag, dit jaar, zonder mouwstukken of body, dus een aangenaam fietsweer. Toch was er maar een lage opkomst.
Langs het kanaal vertrokken met Mark B en ondergetekende op kop. Aan de Richelle startten we aan de eerste van een reeks langere beklimmingen. Ives voerde op zijn gemakske de forcing. Rony H en Peter H hielden zich wat gedeisd, zij hadden van de dag voordien bijna 200 km in de benen.
Boven viel Michel C plat. Hij werd geassisteerd door Peter h, die bijna zijn handen verloor toen het achterwiel van michels ebike plots in volle vaart vertrok. Na de richelle volgde de klim naar Blegny en nadien vanuit Bolland omhoog en dan nog eens omlaag en weer omhoog. Om vervolgens vanop de baan Maastricht Battice via een klein wegje langs het voetbalplein van Charneux te dalen. Volgens Michel heb je van hieruit het mooiste zicht op de vallei van de Berwijn, die er in al haar pracht bij lag. De laatste klim naar neufchateau was er eentje in 3 schuifjes. Tommy had gelukkig de dag voordien een kaarsje voor goede benen en doorzettingsvermogen in Banneux laten branden. En dan kon de terugweg in dalende lijn aangevat worden. De afdalingen vielen erg in de smaak;  Op het fietspad achter Maastricht was het drukker dan ons lief was. Maar met een paar verstandige mensen op kop kom je daar ook wel door.
Aan de brug bij Voulwammes werden we voorbij gesneld door een andere fietser. Michel  C bedacht zich niet en ging de man even vragen: Waor et dat? Toen hij eraan herinnerd werd dat hij beloofd had geen mensen te begaaien met zijn elektrische fiets, kregen we een hele uitleg, met tranen in de ogen van plezier,  dat dit alleen geldt voor mensen van onze eigen club. Een vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken. We hebben die andere fietser maar niet gevraagd wat hij ervan dacht.
Op het terras was het nadien heerlijk vertoeven. De mannen van grumme die volgens de bediening nogal veel noten op hun zang hadden dronken een grOMbERke.  Het werd er hoe langer hoe gezelliger.
Deelnemers Michel, Rony, Ives, Jean, Lorenzo, Tommy, Peter, Mark, Peter
Volgende week ga ik er waarschijnlijk niet bij zijn. Maar ik lees dan graag jullie verslag.

Pedro had s morgens een berichtje gestuurd dat hij later zou zijn. Wellicht had hij op zijn gemak de werkzaamheden aan zijn WC iets te lang  zitten te bewonderen. Maar, met het excuus van een platte band werd er beleefd gewacht. Er was ook maar 1 groep voorzien.
Dus met enige vertraging vertrokken, richting Valkenburg. Voor Marco kwam dit goed uit, want hij staat nog op winteruur.
Aan een gematigd tempo ging het steeds op en af, totdat we opeens bordjes Stadtsgemeinte Aachen zagen staan.  Even een padje langs het beekje en dan waren we terug in Holland, meer bepaald in Lemiers. Toen we geleidelijk aan naar Vijlen begonnen te klimmen begon Karel met zijn voorwiel te slaan tot hij uiteindelijk plat was.  Nu is er de laatste tijd veel ophef over het kunstmatig hooghouden van prijzen door fietsmakers en leveranciers met als argument dat er schaarste is.
Veel mensen geloven niet dat er schaarste is. Maar als je ziet met welk bandje, fietsenmaker Karel moet rondrijden kan je toch alleen maar dat concluderen. Of zou hij de bandjes van zijn trouwe klant Frank recupereren.
Eddy S vond dit zo hilarisch dat hij mij snel de band in mijn handen stopte met de boodschap zet dit in het verslag.
Vandaar dat er nu een wedstrijdje aan verbonden is zoek de 6 verschillen.
 
 

1 mei en de eerste groepsrit naar Eupen stond geprogrammeerd.
De kleding van de deelnemers varieerde van korte broek tot lange broek. Kortom het was nog frisjes.
Op het fietspad achter maastricht om, was het nog erg rustig. Op een uurtje tijd waren we dan ook in de voer en nadien in de vallei van de berwijn.
Aan  een egaal tempo, met Mark en timmy op kop,  ging het langs val dieu door tot helemaal op de kasseien in Clermont.  Boven op de grote weg naar Battice, namen we afscheid van Eddy en Ronny b. Zij kozen ieder voor een eigen traject.
De rest daalde af naar de Dolhain en dan zaten we al op de weg naar Eupen. Maar aan de frituur in Baelen, verlieten we de grote baan om over een boswegeltje te gaan klimmen. Het deed wat aan de Vogezen klimmetjes, met kabelende beekjes, denken.  De groep viel uit mekaar.  Na het eerste steile stuk moest er gelukkig aan een splitsing gewacht worden. Op de uitloper van de klim werd de gashandel opengedraaid. Peter h en Danny, die steeds maar telefoon kreeg op het moment van de waarheid, leken de juiste trein gemist te hebben, totdat ze in het wiel van Michel op hun gemakje naar voren gebracht werden.  De jury, zag het gebeuren maar dacht aan die mooie lang vervlogen lentedag toen Nico Mattan de koers kon winnen in het zog van de wagens. Hopelijk voor hun twee gaat het met hun gewicht niet dezelfde weg op als met Mattan.
Aan het Arboretum van Mefferscheid waren we bijna boven en kon de lange afdaling naar Eupen beginnen. Eenmaal in Eupen bleek de bakkerij van onze turkse vriend nog gesloten.  Bij de andere bakker waren we, zoals wel vaker, niet echt welkom om binnen te zitten. Maar in het tegenover geleden cafe had Oscar  ondertussen het prut uit zijn ogen gevreven en begon hij  rustig het koffiemachine op te zetten en wat tassen bij mekaar te zoeken.  Het ging traag, de kassa en bancontact werkte niet maar hij deed dat alles voor een prijsje. Gelukkig kon Rene ons even depaneren.  De vlaai had ondertussen gesmaakt.
Op de terugweg moesten we uit het dal omhoog klimmen zodat we konden opwarmen.
Peter h en peter a, reden op hun comfortabel toeristentempo op kop over de glooiende wegen, even inhouden op de klimmetjes en dan weer samen door;. Aanvankelijk leek dit tot ieders tevredenheid en als ze hun hadden laten doen reden ze nu nog altijd. De overnames nadien van oa Roger  waren wel krachtig  maar vooral kort omdat voor een groep uitrijden niet zoveel zin heeft,  als je de verkeerde kant uitdraait.
Om de drukte in Hollands Limburg te vermijden werd er in Epen links afgedraaid op de steile klim naar Eperheide.  Michel sarde Pedro een beetje over het klimpercentage, maar deze liet het niet aan zijn hart komen. Hij heeft wat trainingsachterstand maar kan tenminste proper kakken.
Wat er voorin op de laatste beklimmingen gebeurde moet ik u schuldig blijven. Met Mark en Timmy op kop werden we na een rit van bijna 150 km,  aan een mooi  egaal tempo huiswaarts gebracht.
Mark had voor de dagrit een ganse dag vergunning en was niet gepresseerd om thuis te komen.
Dus tijd genoeg om kersen of krieken te plukken.
Deelnemers: Rony, Jan, Danny, roger, Rene, Mark, timmy, peter, michel, pedro, peter.
 
Even nog vermelden dat we in mei om 8 uur vertrekken.