Melen stond op het programma. De omstandigheden waren niet zo gunstig aan de start, kil en grijs.
We waren nog niet goed weg en Eddy vroeg om een ommetje langs Neerharen te maken om zijn body uit te halen.  Gelukkig konden we onze kleine groep samenhouden.
Langs het kanaal was de weg afgezet voor de Triathlon van Maastricht.  Marc B, Eddy en ikzelf gingen langs het lint. Mark J dacht daar kan ik over stappen en yolande dacht dat het slimmer was om onderdoor te kruikpen. . Omdat ze niet tot een akkoord konden komen wat ze juist gingen doen liep het mis toen ze dat gelijktijdig probeerden. Het was net een Britse slapstick uit  de jaren 80.  Mark is, na de rit  in de Sjeur dan ook onmiddellijk naar het toilet gegaan, op zoek naar zijn edele delen en heeft even geduurd.
Allee een beetje overdrijven mag toch. Wij zetten ons weg verder via Dalhem, Feneur, Mortier, Bolland naar Melen. Helaas hadden we het zonnetje niet mee. De zon zou pas in de namiddag samen met Wout beginnen te schitteren.
Eenmaal boven in Melen was het even tot rust komen op het fietspad naar Herve, waar we de lange afdaling via Charneux naar Val Dieu aanvatten.
Op de weg Val Dieu Dalhem trokken licht gewichten Eddy  en Mark J het tempo op.  Die god van Val Dieu straft echter onmiddellijk en zo waren we weer aan het klimmen naar het fort van Neufchateau.  Dit leek toch meer een straf voor mezelf dan voor Mark j en Eddy.  Al schijnt het dat die laatste daar op zoek naar extra zuurstorf het geluid van een stofzuiger maakte.
Op de terugweg hadden we nog even oponthoud door een grote sliert classic motorfietsen. De fraai uitgedoste dames en heren reden er in hun beste kostuum op hun oude triumph, Ajs, matchless, dkw, bmw bsa, en vele andere…. een rit ten voordele van de mannelijke gezondheid , meer bepaald gaat de opbrengst dit jaar naar het prostaatkanker onderzoek.
Ondanks dat we aan de late kant waren lieten we dit met plezier passeren.
Volgende zondag gaan we naar Gemmenich en op heer Hemelvaart staat Esneux op het programma voor een dagtocht van 160 km. We zijn dan rond 3 uur terug.

11/5/25 Het was moederdag en we hadden 1 moeder erbij, maar of er daarom zoveel mensen op ons toeterden weet ik niet.
Met 5 vertrokken. Even langs uikhoven omdat ik mijn drinkbussen was vergeten en dan tegen de wind in naar Bemelen en Margraten.
Hier nam Yolanda gelukkig de kop van mij over.
Boven na de Loorberg draaiden we af naar Schweiberg. Yolanda en Peter op kop sneden de bocht wel heel strak aan.
Zij hadden dan ook snel een gat van 40 meter, maar geen nood, in de bergaf lijken die lichtgewichten meer op de pluisjes van een paardebloem dan op een baksteen. Dwarrelend ging het naar beneden..
Even later in de lange klim naar Vijlen was het echter andere koek.  Yolanda probeerde haar koppositie tegen beter weten in te houden.
Toen we even verder linksaf draaiden om bergaf te rijden dacht Michel bochten aansnijden dat kan ik nog beter.  De chauffeur van de auto was er niet zo blij mij. Maar gelukkig konden we onze weg zonder ongelukken vervolgen.
Via Vaals ging het naar Oirsbach, met de beklimming met mooi zicht op Vijlen.  En dan verder over Baneheide naar Eys.
Boven werd er wel even op een bankje gezeten kwestie van de rugspieren even rust te gunnen. De terugweg ging over Simpelveld,  via een binnenwegje met een kort stuk aan 18 % naar Bosschenhuysen,  vervolgens Ubachsberg en dan waren we op een vloek in Ransdaal, klimmen, Elsloo, …
Deelnemers Michel, Gunter, yolanda , peter en peter. In de sjeur werden we vergezeld door Gilbert en Rony.

Op de terugweg zag ik nog  een "beunhaas" zich afbeulen met dochter in de wielen. blijkbaar waren zij te laat voor moederdag. 

​1 mei stond er Eupen geprogrammeerd.
Onder een stralende lentezon vertrokken we met onze voorzitter op kop. Over de Hollander ging het naar Bemelen, Gulpen, Mechelen en Epen.
Het zuid limburgse heuvelland lag er in de vroege ochtendzon prachtig bij.  Er werd dan ook gestopt voor een plas en fotomomentje. Vanuit Sippenaken  kregen we weer een serieuze beklimming. Peter H en Timmy legden mekaar het vuur aan de schenen. Zij werden gevolgd door een peletonnetje met Mark J, Mark B, Yolanda, Roos, Michel C, en daarachter volgden ikzelf en Michel U.
Even leek het of Michel al zijn pijlen het eerste uur had verschoten.
In Lontzen bijna in Eupen, namen we niet de korste weg naar Eupen maar draaiden we af over op en af wegjes naar Baelen. Hier volgde de pittige klim naar het kruispunt 5 chemins en dan waren we zo in Membach en namen we de lange beklimming door het bos, langs het arboretum.
De afdaling naar Eupen verliep rustig. Op het terras maakt de  club van Rekem, die we onderweg waren tegengekomen plaats voor ons.  Het vertrek in Eupen is altijd een beetje hectisch. Maar na even wachten was Michel u terug daar. Roos en ikzelf probeerde door gewoon tempo te rijden op het stuk naar Dolhain hem uit de wind te zetten; Maar er zat een andere Michel mooi uit de wind en in de wielen of bijna op onze schoot. De oude snoeper. Op de lange beklimming van uit Dolhain tot 4 chemins en uiteindelijk Thimister Clermont ontfermde Peter H en Timmy zich over Michel.
De terugweg liep over Aubel waar we nog een bevoorrading inlasten en dan volgde de lange afdaling langs Val Dieu. Even verder schoot er een kramp in de benen van Michel. Hij besloot om de rit op eigen kracht verder te zetten. Stiekem verdenk ik hem ervan om terug naar Val Dieu te zijn gereden om daar even op krachten te komen.
Op de terugweg langs het kanaal was het wat drukker maar onder een goed tempo geraakten we bijna thuis.
Ter hoogte van de Oude Bunders besloot Peter H ook dat het beter was om op 1 been te rijden. Hij zou ook de rit op eigen halve kracht verder zetten.
En zo waren we na 160 km moe en voldaan, maar met veel respect voor wie mee gefietst had in de Sjeur.
 
4 mei Weert.
 
Wat valt er te vertellen over een vlakke rit niets toch.
Wel blijkbaar toch wel wat. Na de rit hoorde ik dat er in Opgrimbie voornemens waren gemaakt om het gemiddelde van 31,5 van vorig jaar te breken., dit ondanks een communiefeest de dag voordien.
Wel aan het kopwerk van Timmy zal het niet gelegen hebben. Ik was dan ook maar wat blij met een eerste platte band om even op adem te komen.
Ives, Peter, Timmy en Mark b hielden het tempo strak. Om gevaarlijke toestanden op de baan Weert  Lozen te vermijden werd er in Altweerderheide al rrichting Bocholt afgedraaid en via kleine wegen ging het  langs de militaire basis van Grote brogel, vervolgens Peer, Wijchmaal.  Hier besloot ikzelf dat het nog eens goed was om een pauze voor een platte band in te lassen. Voor een mistroostige hond was dit de belevenis van de dag.  
Door de wind , het verkeerd rijden  en het vele draaien op de fietsroute zakt het gemiddelde een beetje, of was het doordat er toch af en toe moest ingehouden worden. De sterke beren zaten echter voorin.
Mark B moest bijna vechten om nog een kopbeurt te kunnen doen.  Op de licht hellende stroken in Opglabbeek en As kreeg had ik het soms moeilijk om de groep te kunnen volgen. Ives verdient hier een speciale vermelding omdat hij enkele keren het gat op de groep toereed.
Met 120 km op de teller en 31 gemiddeld was het toch even op adem komen in de sjeur.
Deelnemers, Roger, Michel u, Ives, Mark B, peter, roos, timmy, yolanda, Peter