​

Na de rit van donderdag was het even afwachten hoe de benen hersteld zouden zijn.
Op de geulhemmerberg was het uur van de waarheid snel daar.
Peter H die zijn condite voor de marmotte nog ging aanscherpen ging aan de voet all-in ,  wellicht geinspireerd door de koers op tv. Helaas leek het op een te vroeg geschoten kogel.
Wij sleurden op spaarmodus ons naar boven.
Via  Ingber, ging het naar de Koning van Spanje en vervolgens terug de grens over naar Teuven en dan bleef het op en af gaan met een aantal serieuze beklimmingen oa naar Beusdaal.
In sippenaken werd  de koers open verklaard tot in Gemmenich. Eddy en Peter H hadden niet veel nodig om ze zot te krijgen, met dit verschil dat Eddy dacht dat het een kort klimmetje was.
Het resultaat van Timmy proberen te volgen ziet u op de foto.
Helemaal choco en dan moest de klim naar het drielandenpunt nog volgen.
Roger zag op zijn gps dat we de 1000 hoogte meters benaderden en wist mij ook de kop zot te maken om nog wat extra te klimmen. Niet dat ik veel nodig heb om van de grote weg af te draaien.
Yolanda, dacht wat zijn die bezig maar volgde gezwind. Gelukkig wist Michel in de buurt van Harles ons te verwittigen voor elke bocht waar een auto zou kunnen aankomen. 
Op weg naar t Rooth met de wind in de flank  trok timmy fors door en vielen er gaten. Roger weigerde ostentatief van over te nemen. Eerst wachten tot iedereen moe is en dan pas toeslaan.
Ik achtte mijn moment om dat te doen op de brug in Bunde.  Koprijders Timmy en Mark vroegen daarvoor smekend of iedereen bij was, wellicht in de hoop dat ze zouden mogen vertragen.
Neen dus, want nog voor zij het goed en wel gevraagd had was er al ene vliegen, goed gelanceerd en met de wind in de rug. Van de ene brug naar de andere. In de verte hoorde ik de sirene van de brandweer, maar het vuur bleef branden.
Nadien was het wel even harken om te kunnen volgen, maar dat maakt de praat achteraf op het terras eens zo leuk.
Deelnemers,  yolanda, Michel , eddy, mark b, roger, Peter en peter
 
Volgende zondag ben ik er zelf niet bij, maar maandag is er weer een dagrit. Dit maal korter als die naar Esneux.
We gaan via de gewone gekende wegen naar Banneux zonder extra ommetjes. Vertrek om 8 uur, zeker terug om 3
 

Hemelvaart stond Esneux geprogrammeerd.
Het weer was twijfelachtig maar dat hield Roger niet tegen om als enigste in korte mouwen te verschijnen.
Langs het kanaal met de wind vol op de neus vertrokken.
Timmy en Mark J deden het kopwerk. Mark had zich echter al beter gevoeld. Zijn naamgeenoot Mark B, die onlangs in de rit van Weert nog reclameerde dat hij niet op kop kon komen hield zich mooi verscholen uit de wind.  Hij zou dat echter in het vervolg van de rit goed maken. Daarover later meer.
De eerste klim naar Oupeye volgde al snel en dan ging het op en af door droog Haspengouw. De wind blies stevig in het koren.
Plots stonden we te poseren tussen de klaprozen en als wij zo zot zijn om in het veld te gaan staan dan moest Yolanda als fotograaf toch op haar buik gaan liggen om een degelijke foto te maken.
In Engis daalden we af naar de Maas en dan bleek de geplande weg opgebroken te zijn.
Via een smal padje a la Vogezen konden we onze weg verderzetten. Na wat zoeken zaten we in Saint Severin terug op het juiste spoor. En na nog een aantal keren geleidelijk op en af te gaan volgde de lange afdaling naar Esneux. Op het terras kregen we de vriendelijkste bediening van de dag en met een croque of een pannekoek werden de krachten aangevuld. Even daarvoor werd wel in de nachtwinkel een grote voorraad kitkat en snickers ingeslagen. De man dacht eerst dat het een overval toen hij Timmy en Mark J zag binnenstormen.
Op de terugweg kwamen we in de beurt van de roche aux faucons. Gezien we nog niet veel geklommen hadden werd er voorgesteld dat de Marmotrijders die klim even zouden doen en wij op hun zouden wachten.. Zij zagen dat niet zitten omdat ze hun krachten moesten sparen voor hun monsterrit naar Burg Reuland.
Benieuwd of ze er geen geraken. Dus klommen we gezapig door naar Hayen, althans dat was de bedoeling, maar toen ik aan de afslag kwam was iedereen al gepasseerd.
Mijn humeur ging er net zoals mijn benen op achteruit, mede doordat de route weer van mijn GPS verdwenen was.
Na wat zoeken kwam uiteindelijk alles goed en konden we huiswaarts keren.
In Vise een platte band voor Mark, zij die nog net konden rechtstaan gingen erbij liggen.


In het verdere vervolg van de rit hield Timmy het tempo onder controle, steeds maar omkijkend of iedereen kon volgen.
Dat lukte wonderwel maar om de koprijders  niet te ontgoochelen en wat rust te gunnen  heb ik op een bepaald moment toch maar geroepen om wat stiller te rijden.
Na de nodige omwegen kwamen we  met ruim 170 km aan de sjeur.
Gilbert had voor twee vlaaien gezorgd waarvoor dank. Of beter gezegd Gilbert fhad voor een vlaai gezorgd voor de groep en voor 1 vlaai voor Eddy.
Na verloop van tijd ging hij die niet meer kon zitten rechtstaan, en dan  weten jullie dat het gezellig  was of dat er een krampke opkwam
Deelnemers peter, yolanda, mark, timmy, mark, Eddy, roger, peter helemaal choco
 
Volgende week pinkstermaandag hebben we terug een dagtocht gepland, dit maal naar Banneux, maar dan wel zonder extra omwegen en dan gaan we ook op tijd terug zijn.
 
​