kjkOnder een stralend zonnetje vertrokken, naar het fietspad achter Maastricht, met een iets andere aanloop dan gebruikelijk. Ook in de voer probeerden we hogerop onze fiets proper te houden. Na 3 x stevig klimmen oa via  Neufchateau geraakten we in Julemont. Hier werd Roger door Michel tot de orde geroepen. Of bij de groep blijven of terug naar de A, de keuze was snel gemaakt. Dat belette Michel wel niet om nadien zelf de groep onder druk te zetten door snedig te dalen en nadien stevig door te trekken.  Voor hem geldt, ondanks zijn leeftijd, dezelfde boodschap.
Na het klimwerk werden we beloond met prachtige vergezichten in een feeëriek decor.
In Mortier riep ik iets te vroeg rechtsaf, waardoor we op een iets kleiner wegje met een passage door een beekje terecht kwamen. Michel liet deze kans niet liggen en snelde er vandoor. Aan de andere kant van de beek ging het dan ook steil omhoog. We verzamelden de troepen aan het standbeeld van de putman in Blegny. Wat volgde was een afdaling van de Richelle, althans dat dachten er een aantal die zich al lieten uitzakken om in de binnenbocht iedereen voorbij te snellen. Helaas voor hun ging de afdaling maar tot halverwege waarna we terug naar Richelle klommen.  Jammer dat ik hun gezichten niet kon zien op het moment dat zij beseften dat we niet tot helemaal beneden zouden rijden.
In vise langs de kanaal zat de wind gunstig.  Samen met mijn naamgenoot aan het kopwerk langs het kanaal begonnen. Maar toen we nog geen 500 meter gedaan hadden werden we al afgelost door Mark en Roger. Wat een verschil met een paar weken geleden toen niemand kop wou doen. Via Veldwezelt en Gellik, maakten we nog een ommetje naar Molenberg. Peter H, ging onmiddellijk in de aanval, met dezelfde air als de nederlandse olympiërs “ mij kan niets gebeuren”.  Maar hoogmooed komt voor de val en toen hij leek stil te vallen snelde Gunter naar hem toe. Samenwerken en we zouden  hen niet meer terug zien, maar ja gunter was net een jaartje ouder geworden, zodat Gilbert , na  de werken van Jan, Mark, Patrick en Roger toch zijn kans zag om naar voor te snellen. Ikzelf was al blij dat de hele groep netjes stond te wachten en dat we samen naar de Sjeur konden fietsen.
Deelnemers, yolanda, michel, jan, patrick, gunter, mark b, peter h, roger, gilbert, peter
Volgende week staat met Heks een rit naar haspengouw geprogrammeerd, ten minste als het enigszins droog wil blijven.
Ook het Ardennenfietsweekend krijgt stilaan vorm,  met op vrijdag een rit van circa 125 km naar spa, zaterdag een dagtocht vanuit Spa naar Burg Reuland en zondag terug naar huis. En ja zelfs aan een bbq wordt gewerkt ergens voor september.

​

​Op onze nationale feestdag vertrokken met een kleine groep naar Banneux. Dat was toch de bedoeling maar het scheelde niet veel of we lagen allen  onder een camion die achteruit duwde omdat hij niet onder de brug naar het industrieterrein doorkon. Nadat we van de schrik bekomen waren zetten we onze weg verder.
Met Timmy en wie het was het ook weer,  op kop langs het kanaal, naar de Richelle, Saive, … Nu zijn erbij die een pisstop inlassen midden in het koren terwijl anderen onder de eikenbomen met of zonder processierupsen staan te wachten. Processierupsen of niet onze bedevaart ging verder. In Fleron namen we owv de wateroverlast in Trooz een klein, mooi wegje  naar Saint Hadelin.  Iedereen was volop aan het genieten. Er werd gebabbeld en gekird dat het een lieve lust was. Er werden zelfs“complimentjes en excuses” uitgedeeld. Na onze korte onderbreking daalden we af naar Nessonvaux. Hier verging ons het lachen. Het was een ware apocalips. De verwoesting die de Vesder had aangericht was enorm. We waren er even niet goed van.
Op de klim naar Banneux hadden we echter al onze aandacht nodig om. De strijd bij de heren was snel beslist, toen timmy en Mark wegsprongen.
Bij de vrouwen was er meer spanning . Ervaren rot Yolanda zette Roos en Mieke onder druk door een snedige demarrage te plaatsen op het steile stuk van de klim.
Er werden hang en spandiensten verleend om Roos en Mieke terug te brengen en even leek het te zullen lukken. Maar Roos had haar boterhammen s morgens niet helemaal opgegeten en Mieke was zoals haar vader doet aan het genieten. Boven in Banneux op 4 km van de miserie was het een en al gezelligheid.
Na de afdaling toen we in Nessonvaux even moesten wachten werden we weer met onze neus op de feiten gedrukt.
Michel C sleurde ons naar boven op de niet zo goede weg naar Soiron.
In Jose was er na de beklimming even paniek omdat Jan, gilbert en peter ontbraken. Jan zijn gps houder op zijn nieuwe Canyon was losgekomen. Nadat het euvel hersteld was namen wij een andere route dan de eerste groep. Maar uiteindelijk kwam alles terecht. We hadden dan ook een gediplomeerde kleuterjuf bij die getraind is om geen kindjes achter te laten.
Op de terugweg nog wat omwegjes ( moeten maken) om de overstroomde straten te vermijden. Op een van de klimmetjes had Michel de keus of op de grote plateau blijven rijden of zijn fiets kapot slaan.  Een andere optie bestaat voor hem niet.
In Vise zetten Jan en gilbert zich op kop om tegen een aangenaam tempo huiswaarts te fietsen.
Er werd nog een beetje gedemarreerd op weg naar de Sjeur.
Waar het op het terras weerom genieten was.
Roger wil niet onder doen voor Jean en bestelde zich ook een grote choco. Waar is de tijd dat mannen bier dronken.
 
Roos wil ook graag in het verslag komen en om zeker te zijn dat dit gebeurt stuurde  ze twee fotos van  zichzelf door.
Al bij al kunnen  terugkijken op een mooie rit aan een aangenaam tempo, waar we ons allemaal hebben ingespannen zonder kapot aan te komen.
Met dank aan A rijders, Timmy, Mark en Roger die zich moeiteloos aan het tempo hadden aangepast en nu op het einde van de rit nog iets overhebben om weg te springen.
 
Deelnemers
Mieke, Roos, Yolanda, Michel, Jan, roger, Gilbert, peter, Mark j, Timmy en Peter
 

​Na enkele dagen wateroverlast en toeristische tochtjes op de maasdijk stond julemont op het programma.  Veel volk aan de start en de a rijders die geen plan hadden om met hun groep alleen te fietsen. Toen ik in Elsloo van de kop probeerde te gaan bleek evenwel dat zij helemaal niet zinnens waren om te fietsen. Uiteindelijk hadden ze pas, met enige zin voor overdrijving, 2 uur laten door, dat Timmy er niet bij was en dat er van hun ook kopwerk verwacht werd. Er waren er wel een paar met een excuus, Wouter had de dag voordien een koers gereden met een knappe zesde plaats en Roger had rust opgelegd gekregen, al was daar in het tweede deel van de rit weinig van te merken.
Doordat we de loop van de Maas en Geul trachten te vermijden kwamen we onderweg enkele steile bergjes tegen. Achterin was het zwoegen. Michel kreeg echter na een telefonische date met een Deutsche Mädel vleugels.  En zo zoefden we naar Teuven waar we even onze stop inlasten. Sommigen aten een banaan anderen hingen een banaantje uit.
 

​. In Remersdaal deden we de lange beklimming naar Hagelstein. Boven hadden we een mooi zicht op de vallei van de Berwijn, die we nu allemaal kennen van de overstroming in Moelingen. In de verte zagen we de kerk van Julemont liggen, daar zouden we echter niet geraken. Iedereen legde hem op de grote plateau. Maar nu moet je weten dat Frank altijd vanalles aan de hand heeft. Een van de dingen is dat hij  een onmogelijke combinatie van tandwielen vooraan heeft, waardoor het opschakelen lijkt op een rusische roulette, met als resultaat: ketting eraf.
Jan is zoals altijd de eerste om te helpen. Mark had zich, zoals het een goede militair betaamt, strategisch op een kruispunt waar wij afdraaiden, geplaatst om aan de achterliggers de weg te wijzen. Toen Jean met jan en frank in het wiel de bocht aansneed riep hij dat er nog 2 man achter waren.  Mark stond als volleerd seingever dan ook te wachten op de 2 achterblijvers die evenwel al in Jean zijn wiel zaten.  En zo geraakten we Mark kwijt. Childfocus was niet bereikbaar en het noodnummer van de gemeente was enkel bereikbaar voor de verdeling van zandzakken, die op een droge zondag als enig nut hebben om het fietsen te beletten.
De terugweg ging terug over Remersdaal, Sippenaken, Wittem, Klimmen, …
Het viel echt op dat het met zo’n grote groep veel moeilijker is om te fietsen. Ondanks dat het tempo niet te hoog was heb je achter een 4 tal koppeltjes die mooi gegroepeerd fietsen een lange sliert waar je steeds gaten moet dichten, je kan dus maar beter vooraan zitten.
 
Deelnemers: Mark b, Jan, Patrick, Jean, Pedro, Roger, Rony h, Frank, Peter h, Ives en buurman, Marco van de willy van de benzinepomp van ukeve, Roos, Gilbert, Michel, Wouter, Peter a
Op het terras bleven de diehards wachten op de opening van de kermis. Voor woensdag 21/7 staat Banneux geprogrammeerd. Rekening houdend met het spoor van vernieling van Verviers, Pepinster, Trooz tot  Chaudfontaine is het niet zeker dat we de Vesder overgeraken. Indien niet draaien we af naar Soiron. une de pleu belle villages de la Wallonie.

​
​

Aan de start leek onze club wel een tourpeleton in de derde week. Er waren een aantal mensen uit koers of door materiaalpech ter plaatse gelaten. Maar de koers wacht niet. Met Ives en Wouter op kop vertrokken over het fietspad achter Maastricht naar de Voer. En als ze dan toch bezig zijn maar in ene weg door naar Warsage, Val dieu en Froidthier. Hier moest even getemperd worden en gingen de jongens van ukeve van kop.  Het bleef echter steeds maar op en af gaan. In Quatre chemins namen we de 4 de weg, maw over kleine wegjes achterom naar Henri Chapelle. Daar werd nog eens gestopt op een plaats met mooi uitzicht voor de foto. De fotograaf van dienst was echter niet bereid om zich omver te laten rijden door een auto. Maar goed we staan er allemaal op en diegene die het uitzicht wilt zien moet maar mee komen.

 Yolanda ging snel achter haar broer staan zodat haar bescheten broek niet in beeld kwam. Voor alle duidelijk zij had niet zelf een accidentje gehad, maar die vogel van een paar weken geleden had het nu op haar gemunt. Met Karel en Rony vatten we de terugweg aan, aan een stevige tempo. Na verloop van tijd kreeg Karels hoofd de kleur van zijn fiets. Gelukkig draaiden we in De plank net op tijd van de grote baan af. Dit betekende wel dat we in Bergenhuizen nog eens steil omhoog moesten. Enkel van horen zeggen, weet ik dat Pedro zijn cartouche daar meer op een losse flodder leek. En dan verder op weg naar huis. Net als in het tourpeleton zijn er die in de ontsnapping willen gaan en anderen die het peleton willen samenhouden. De A rijders moesten dan ook even ingetoomd worden op de terugweg. En dan waren we zo in Mechelen. Het is te zeggen niet voordat in  Elsloo, Gunter en Karel achter in de groep met veel geluk een valpartij konden vermijden na een onnodig maneuver. Ik zag karel, met de nodige stuurmanskunst twee  ijzeren palen vermijden om in de struiken tot stilstand te komen. En het was niet dat hij dringend moest pissen. Na een paar keer vloeken werd alles bijgelegd. 
Deelnemers, Karel, Rony, Jean, Ives, Wouter, Yolanda, Patrick, pedro, Gilbert, Michel, Gunter en Peter.
Voor de volgende week wordt de geplande rit vervangen wegens coronavoorschriften en minder goede wegen in Duitsland.  Gezien de rit van zondag zo in de smaak viel is het met Julemont,  een variatie op het zelfde thema.

Een beetje commotie in het vertrek.
Roger en Pedro waren er niet en plots bleek er weinig interesse om met de A te gaan rijden. Ik hoor elke week verhalen over hoge gemiddeldes en hoe hard er gereden wordt op kop door Timmy. Maar ik begin daar toch aan te twijfelen.  Roger en Pedro zijn er niet en plots twijfelt de A. Ik kan dus alleen maar concluderen dat Pedro en Roger die mannen uit de wind zetten, en de motor of toch zeker de maiezena zijn van de A. Respect mannen!
Na een aantal schampere opmerkingen, die niet voor publicatie vatbaar zijn,  en na een platte band van Karel  in Kotem gingen we op weg voor een gezamelijke rit. Richting Valkenburg, Wittem en daar draaiden we naar Eys. Wat volgde was de zwartebrugweg, een van de achterzijdes van de kruisberg. Na de lopende hellingen van de afgelopen weken was het weer  zoals een goede trappist moet zijn,  boven de 10 procent. Boven werd gestopt voor een groepsfoto.
 
 
 
 
 
i

​Tja een groep is natuurlijk een verzameling van individuen met elk een eigen willetje en soms andere dringendere behoeftes.
 

Anderen hebben meer sterallures en poseren welwillend voor de fotoshoot.

 Enkel de ducface ontbreekt.
Ondanks de drukkende warmte was Michel nog in staat om een toeristische uitleg te geven over alle dorpjes en hellingen die we in de verte zagen liggen. Jan luisterede gefascineerd. Onze wegkapitein nam helaas de verkeerde afslag naar Nijswiller ipv Baneheide. Iets slechtere weg en nadien ook iets langer over de grote baan richting Vaals. Maar niet getreurd in Lemiers draaiden we terug af over kleine wegeltjes richting Vijlen. In Vijlen deden we de beklimming van het Hijgend Hert. Wie er eerst boven was, kon ik net niet zien, maar wat er achteraan in de groep gebeurde bevestigt toch wel mijn stelling over de A. Timmy had het moeilijk en moest door Michel op sleeptouw genomen worden. zoals deze foto  bewijst.


 
Achteraf in de Sjeur hoorde ik een andere kant van het verhaal en bleek dat de A rijders toch wel een beetje gewrongen te zitten.
Uit beleefdheid bleef een aantal achter in de groep, om hun tempo niet op te leggen, waarvoor dank, al hadden we hun hulp ook geapprecieerd.
Op de terugweg nog over Schweiberg en dan zo snel als comfortabel is naar huis. Dat was toch de bedoeling.
Maar even later waren we Jean kwijt.  Hij was even achterop geraakt en had om een onverklaarbare reden de afslag die wij namen niet gezien. Hij zag evenwel iemand voor zich fietsen en dacht wellicht dat het Pedro of Roger was. Dus even het gat toerijden om dan vast te stellen dat het iemand anders was. Hoe wij ook zochten Jean werd niet gevonden. Dus maar verder naar huis. Net voor die andere Kruisberg, wou Michel nog een ijsje kopen.
In de Sjeur was het goed toeven en was het fijn om een herstellend, oud lid Robert S terug te zien.
Plots sloeg de ongerustheid over Jean toe. Waar bleef hij?. Jan bleef niet bij de pakken zitten en nam zijn telefoon. Jean bevond zich in Elsloo en zou er zo zijn. 5 min, 10 min, 15 min en een half uur later was hij er nog niet. Zouden we child focus moeten bellen voor een onrustwekkende verdwijning
Toen hij uiteindelijk aankwam bleek hij nog een platte band gehad te hebben en ja zo’n wiel met remschijven is zoals hij altijd gezegd heeft toch wel gevaarlijk. Dus even youtuben, hoe neem ik veilig een wiel met remschijf en steekas uit mijn fiets.
Maar goed, we konden er eens goed om lachen en na een grote choco kwam hij terug op krachten.


 
 
 

 

Eind goed, al goed
Het is te zeggen voor zij die op tijd, voor het onweer,  naar huis gingen.
 
Deelnemers is absoluut willekeurige volgorde Patrick, Rony, Ronny, Roos, Yolanda, Michel, Karel, Ives, Timmy, Jean, Peter H, Jan, peter

​