Melen 14/7/24

Aan het vertrek was het nog een beetje fris, maar het beloofde een mooie dag te worden. Roger zou het zeker niet koud krijgen.
Langs het kanaal vertrokken richting Vise. Omwille van de werken in Kanne, kregen we de  Saint Pierre als eerste klim.
De vermoeidheid zat echter al in de benen tgv het hoge tempo dat Ives en Timmy ons oplegden. Zij dachten dat we weer naar Weert aan fietsen waren. Wie weet zouden ze toch gelijk krijgen.
Van die gebroken ribben was niet veel te merken.
De afdaling met de bochten in kasseien was een terechte straf.
Nadien volgden de beklimmingen van de Richelle en naar Blegny. Naarmate de klimmen vorderden werden de mensen die op de eerste kim als verre stipjes opdoemden in het vervolg van de rit groter.
Via Bolland ging het naar Melen. De sfeer zat er goed in en dan weet je dat er foto’s worden gemaakt.
Michel kon niet achterblijven, zeker nu Roos erbij was en dus ging hij even verder filmen. Hoe we ook onze best deden om al fluitend boven te komen, van fluiten merk je niet veel op een foto.
Even een correctie van de voorgaande zin. Michel kan wel achterblijven. Samen met Gilbert was hij even verder verloren gereden. Wat de heren bezield heeft, waarom zij van hun lijn afweken, of ze ergens een mooie vrouw langs de weg hadden zien staan, of in een oneindige discussie waren beland, wie zal het zeggen,  …?
Het duurde behoorlijk lang vooraleer zij terug opdoken.
Even later een platte band voor Peter H, en ook dat duurde behoorlijk lang. Gelukkig voor Olga en Roos, gebeurde dit op een plaatsje met hoge, brede hagen. Omwille van het tijdsverlies werd de terugweg ingekort. Met als kortste weg eerst de steile beklimming juist voor Herve en dan lange stukken in grotendeels dalende lijn, kronkelend doorheen een mooi landschap badend in de zon. Helaas eindigde dit sprookje op het fietspad achter Maastricht om.  Tijd voor een alternatief was er niet meer. Met de hulp van Michel wisten we de modderstroken te vermijden. Maar achter in de groep over de fietspaden aan te hoge snelheid was dit niet echt een pretje en behoorlijk gevaarlijk. Koprijders die dit niet willen geloven nodig ik graag uit om zelf eens te komen kijken. Maar goed, even verder tweemaal wachten voor een gesloten overweg en dan waren we in Weert bij Meerssen.
Peter h, Timmy en Ives snelden ervan door omdat Weert nu eenmaal een gemiddelde boven de 30 vereist.
Dus kon de rest op het ‘gemak’ binnenrijden. Dat was evenwel zonder Michel gerekend die het nodig vond om bijna in de mais te gaan rijden zodat we allemaal flink in de wind zaten. De man zijn oriëntatievermogen begint misschien na te laten maar zijn streken daarentegen.
Deelnemers Ives, Olga, Roos, Timmy, Yolanda, Gilbert, Mark B, Roger, jan, Peter h, Michel, peter A.