Voor een ritje naar Voeren waren er toch 7 mensen boven water gekomen.
In vroenhoven verlieten we het kanaal. Het moment voor gilbert om de groep te verlaten en de ”beklimmingen” rond tongeren te gaan opzoeken.  Wij vervolgden onze weg naar Zussen. We werden echter onmiddellijk gepasseerd door een groepje met een mooiere uitrusting.  Rony die op kop reed versnelde onmiddellijk met de bedoeling om het gat dicht te rijden, niet om de truitjes te bestuderen maar zodat hij uit de wind kon zitten. In de oplopende strook moesten we echter even inhouden en de mannen laten rijden.
Na de afdaling van de nieuwe beklommen we de oude halembaye en we kwamen bijna samen in groep boven. In de voer volgden we een grote tractor richting Schopemerheide. Als het niet de mooiste  is, dan is het toch wel de zwaarste beklimming in belgisch Limburg. Rony, snelde van ons weg,  yolanda probeerde te volgen, Mark B en ikzelf waren maar wat blij dat we op de lange uitloper nog iets konden zeggen, jean pufte en kreunde na 6 weken inactiviteit en jozef ons toekomstig lid, wist niet wat er stond te gebeuren.
Boven op het bankje werd er even gerust. Het moment om mouwtjes of overjasjes uit te doen.
Als er iemand de komende weken passeert de mouwen die er liggen mogen terug aan Jean bezorgd worden.
De terugweg werd aangevat. Ondank of mede door het mooie weer waren de trekvogels nog niet op route en hadden we een probleemloze terug rit . zodat we ons ongestoord en zonder incidenten  klokslag 12 uur ons op het terras neervleiden.

​Met 9 uur een nieuw vertrekuur.
Rony had bijgevolg  tijd genoeg om rond de sjeur al wat rondjes te draaien. Mark j had al goed moet geven om op tijd te zijn. Beiden heren waren dan ook al opgewarmd en dat was te voelen. Op weg naar Schimmert waren we opeens Noël kwijt.  We dachten voor een sanitaire stop maar we hebben hem ook na een tijd wachten niet meer teruggezien.
Om de verloren tijd in te halen reden we over de grote weg van Schin op Geul naar Wittem, het ging iets rustiger totdat er ons ene voorbij stak.  Dat konden de heren toch niet laten gebeuren.
Gelukkig ging de man de andere kant uit. We beklommen ondertussen Schweiberg. Van horen zeggen weet ik dat Tommy  iets te vroeg  dacht boven te zijn. Boven was het even bekomen. Gelukkig konden we genieten van de afdaling van de Loorberg, die daar vlak bij ligt, merkte peter H op. Als je goed rijdt ligt alles kort bij mekaar. Op weg naar Euverum met de wind in de rug konden  Peter en Peter, eindelijk  het tempo regelen.
Dan volgde een tweede beklimming naar Reymestok.  Ondertussen was het duidelijk dat de 2 gastrijders die we deze morgen hadden opgepikt een vader en zoon, Crijns  uit Kotem waren, met connecties met de familie van onze voorzitter en die de ambitie hebben om meer met ons mee te fietsen dan onze voorzitter.
Op het stuk langs het kanaal van Voulwammes naar Geulle werden wat speldenprikjes uitgedeeld.  Tommy kon het echter niet aanzien en snelde onmiddellijk iedereen voorbij om zich nadien te laten inlopen om te profiteren in het wiel van  Stoneman Danny, die zijn naam eer aan deed en Peter H.  Ik hoorde de tv commentatoren nog zeggen als je dan toch zo goed bent, dan wacht je langer of rij je ook door, want nu heeft iedereen het gezien.
Op het fietspad verderop was het druk zoals de laatste tijd. De koprijders gebruikten evenwel hun verstand zodat we veilig binnen reden.
Deelnemers, yolanda, gilbert,  danny, mark j, rony, tommy, peter, 2 gasten en peter.