Kinrooi, 26/11/23
 
Met 6 mensen vertrokken voor een vlakke rit. Over de hollander naar Maaseik, even moeten omrijden voor wegenwerken op de parallelweg naar Urmond.
Maar met de wind links achter bolde het als een trein. In Maaseik gingen we de Maas terug over om langs Aldeneik onze weg verder te zetten naar Kinrooi en Ophoven. Hier was Michel even het noorden kwijt en reed hij pardoes een doodlopende weg in waar hij zich al eerder heeft vastgereden. Tijd voor een banaan of plaspauze. Volgens yolanda kan ons dat 500 euro per persoon kosten.
In Voorshoven was Mark ook het noorden kwijt.; groot protest toen hij naar het noorden afdraaide naar Tongerlo om daar de weg langs het kanaal te nemen waar we juist langs waren gereden.  
En dan gingen we onze weg verder zetten met Mark en Michel op kop. Beide heren willen wel kop doen, maar deden dat wel op zo’n manier  dat je nog in de wind zit.  Of we dit aan een slecht karakter of rekening houdende met voorgaande, beginnende dementie moeten toeschrijven? Wie zal het zeggen
Langs het kanaal keerden we huiswaarts. Mark en Bouj deden het laatste kopwerk. Jean reed nog een blokje verder naar Rekem.
6 deelmers: Yolanda, Mark B, Jean, Rony b, Michel en Peter A
In de Sjeur werd er geklonken met de uitdrukking “wintermiles summersmiles”
We werden nog vergezeld door Peter H, die ditmaal niks aan zijn fiets heeft.
Blijkbaar zijn er een aantal mensen met een fiets of sportdip. 
Tja …over 164 dagen staan we aan de voet van de Grand Ballon. Binnenkort doen we nog een bijbestelling aan kledij. Ik heb bioracer alvast laten weten dat ze een aantal grotere maten mogen voorzien.
 
Maar gene paniek en  om ons frans alvast een beetje te oefenen:
Een citaat uit Règles d’or pour la via quotidienne:
 
Tout ce que vous faites, faites-le avec amour ou alors ne le faites pas ! Car ce que vous faites sans amour vous fatigue, vous empoisonne même, et ne vous étonnez pas ensuite d'être épuisé, malade.

We stonden aan de sjeur en beseften dat de wind ons parten ging spelen, maar koud was het niet. Michel had een drielandentocht in gedachten, om 9u stipt waren we weg. Het eerste deel was aangenaam, dat wil zeggen wind mee. De snelste kilometers zitten vaak in het laatste uur, vandaag was het eens omgekeerd. De omgeving van Sittard en Selfkant was grotendeels onbekend terrein. Men spreekt er Duits, en het was er eveneens volop herfst. Michel vond de blaadjes maar niks, ze vielen te massaal van de bomen, wij vielen gelukkig niet. Zo vredig als het was bij wind mee, zo discutabel was de positionering bij wind tegen. We zaten te veel links of rechts van de weg. Iedereen had er zo zijn gedacht over, zo hoort het natuurlijk in wielerland. Eenmaal Nederland binnen, begon de aarde te glooien. Op zich is dat niet verkeerd, juist de stukken bergop in open veld en met wind tegen, hakten er wel in. Toen toonden Jean en Danny hun Flandrien krachten, de ene berekend en de andere op gevoel. Toen de wind wat ging liggen, begon de regen ons te treiteren. De regenprik was van korte duur en Beek kwam in zicht. Daar slingerden we nog even van rotonde naar rotonde. Met de snelwegbrug in het vizier plaatste Jean een kleine versnelling. Roger liet begaan, een grote coureur weet zijn moment te kiezen. Aan de voet van de brug kwam Roger van achter uit, en arriveerde samen met Jean op de col du Canal Guillaume-Midi. Peter had met zijn tweewieler een alternatief rondje gereden, en sloot aan voor het rondje in de sjeur. Het peloton bestond vandaag uit Danny, Roger, Leon, Jean, Jolanda, Gilbert, Marthe, Michel, Ronny B, Lorenzo, Mark.

 
Het is al even geleden dat er hier nog een verslag verscheen maar dat betekent niet dat onze club niet “alive and kicking” is.
We hadden we een zeer geslaagde clubactiviteit met het bowlen en eten,  er is er een vakantie voor 2024 jaar gepland , …
Maar bovenal fietsen we elke zondag. De afgelopen weken waren we , niet altijd in droge omstandigheden, in Tongerlo, Merkbelbeek, Tongeren, Berg en Terblijt, … en er gaan geruchten rond over afspraken om in 2024 als eerste in  banneux te zijn : de banneux 24 challenge.
 
Op 12/11 stond Ubachsberg gepland. Ikzelf moest al mijn band vervangen voor het vertrek en was buiten adem. Mark nam het commando van de rit over en loodste ons langs de mooiste hoekjes naar Ubachsberg. Ik zei onderweg nog steukend tegen  Michel dat zouden wij nooit durven , als je boven bent weer onmiddellijk terug naar beneden en dan terug naar boven. Via Klimmen naar de Kruishoeve. Net voor de top even stoppen voor een banaan en dan terug naar beneden naar Winthagen. Op het steile stuk met de naam Welchelderberg lag ik samen met Gilbert meer dan 25 seconden  achter zodat we niet meer op het filmpje van Michel kwamen. Dat is ook een manier als je niet in beeld wilt komen. Ik denk zelfs dat de cameraman bewust uitzoemt om het gat groter te laten lijken..
Op weg naar de Molen richting cafe Bernardushoeve dienden we even rechts te houden voor een coureur die ons voorbij stoof. Roger liet het echter niet gebeuren en reed het gat in een ruk dicht. De jongeman keek achterom en dacht rekening houdend met het klimmerspostuur van Roger  meer kans te maken als hij  links af draaide en een afdaling zocht. Wij besloten rechtdoor te rijden. De rest van de rit ging aan een gezapig tempo op en af.  Achterin de groep besefte ik opeens dat ik vandaag bijna de jongste in de groep was net zoals  toen ik 27 jaar geleden in november voor het eerst met de fietsclub meeging.  
Een aantal van de mensen die er toen bij waren, waren nu ook present. Een enkeling zag er nu beter uit dan 27 jaar geleden.
Deelnemers: Michel, Jan, jean, Lorenzo, Ronny B, Patrick C, Yolanda, Leon, Gilbert, Mark B, Roger, Gunter,  Peter