Veel wind. Aan de start vroeg Ronny B, die de laatste weken tot een vaste waarde is uitgegroeid,  zich af waarom zo weinig leden fietsen. Tja Ronny, dat kan alleen jij weten.
Met de wind vol op de neus vertrokken langs het kanaal.
Op het fietspad tussen Lanaken en Veldwezelt was het zoeken naar een plekje uit de wind.  Jean liet het niet aan zijn hart komen dat hij een jaartje ouder is geworden en op de grootste plateau trainde hij tegen de wind in erop los. We zochten even verder de beschutting van Maastricht.
In Neerkanne  een platte band voor Yolanda. Dat is ook een manier om van kop af te komen. Het is toch wat met die vrouwelijke fietsers en hun echtgenoten de laatste weken.  De heren hebben het nieuwste materiaal en op de  fietsen van hun vrouwen staan  of platte tractor banden of tot op de draad versleten banden.  En achteraf beweren ze het tegendeel en ondertussen bestellen ze een nieuwe auto en niet zomaar een,  maar ene zonder pinkers! 
Lorenzo herstelde evenwel  zonder mopperen het euvel. Jean en Michel werkten samen om iedereen met een glimlach op de foto te krijgen en dan ging het verder door richting de halembaye. Op het vals plat stuk was er altijd wel een die het tempo ging opdrijven.  Gelukkig had ik van dat probleem op de Halembaye zelf geen last meer.  In de bergaf waaide het blijkbaar nogal fel, maar als je met een kilo extra vast op je fiets zit, voel je daar niet veel van.  Voor Moelingen draaiden we af naar Eysden. De beklimming naar Sint Geertrui leek aanvankelijk met de wind in de rug mee te vallen, maar boven was het puffen en zweten.
Het vervolg was  met de wind hoofdzakelijk in de rug naar de Sjeur. Veel gegadigden om kop te doen. Voor we thuis waren moesten we nog de Kruisberg over.
Moe, maar voldaan was het genieten van een stuk vlaai van de jarige.
Deelnemers Jean, Yolanda, Danny, Roger, Lorenzo, Michel, ronny B, Peter a

Eben Emaal 3/12/2023
 
Door het vriesweer was ik een beetje later aan de start, mij vee had namelijk eerst nog water nodig.
Op de brug kwam ik Leon al tegen. Hij zei iets in de trand van : “do es neemend”.
Peter h  had mij evenwel gebeld dat hij ook ging fietsen. Dus daar maar even langs gegaan. Hij kwam me samen met timmy en Roos tegen. Zij waren wat later omdat Timmy zijn band nog had moeten oppompen., Ja de zijne wel.
Vol goede moed met de wind op kop vertrokken. In Rekem maakte we een ommetje door het historisch stadsdeel om even de wind de ontlopen, en dan verder naar Lanaken.  Voorbij het industrieterrein draaiden we linksaf ,het wegje door het veld naar de grens in Veldwezelt. Een beetje spelen met de wind. En opeens zaten we in een post van de veldrit.
Timmy had wel zijn band opgepompt, maar Roos haar traktorbanden stonden zo plat als iets.  Peter H, is zo’n behulpzame man dat hij prompt zijn eigen lichtlopende wielen aanbood.
Wielen eruit, wielen erin, banden bijpompen, …. Op het koudste plekje van gans de rit. Dus verderop maar even de beschutting zoeken van Maastricht. Via Kanne naar Eben Emaal en dan de nieuwe Halembaye omhoog. De wind duwde ons naar boven.  Aan de voet leek mijn tempo dan  ook  te traag te zijn. Maar bijna boven hoorde ik achter mij een gezucht en gekreun, ik heb niet durven omkijken.
De rest van de rit verliep evenwel met de wind vol  in de rug. Op weg  van Zussen naar Vroenhoven was het nog even opschrikken door een grote bevroren plas
Even door het veld en dan in gestrekte draf verder naar de Sjeur.  
Maar 4 deelnemers, Roos, Timmy, Peter en Peter, ondanks dat het de mooiste dag was, waarin we de laatste 2 maanden gefietst hebben.