17/8 een pintje drinken in Hoegaarden.

5 mannen en 3 vrouwen aan de start voor een rit naar Hoegaarden. En van suiker zouden ze niet moeten zijn als ze naar het weerbericht hadden gekeken.  Boven op de berg naar As werden we nog vergezeld door Pedro en dan ging de rit verder via Diepenbeek naar Alken, Kortenbos, Nieuwerkerken, Zoutleeuw. Soms op de hellende stroken iets harder dan me lief was, maar sprekende mensen zijn te helpen.  Eens we de grote weg Sint Truiden Tienen overstaken kwamen we op niet zo bekend terrein. Overhespen, Eliksem, Goetsenhoven en outgaarden. Het duurde lang eer we het bordje Hoegaarden zagen staan. Het pintje liet op zich wachten. De ontgoocheling was echter groot in Hoegaarden. De bakker, het cafe en de brasserie alles was dicht. Gelukkig wou de man van cremerie zijn zaak even voor ons opendoen en konden we opwarmen met een ijsje, en dat het deugd deed. We zouden onderweg nog wel stoppen voor een stuk vlaai.

De terugweg werd aangevat. Bij het buitenrijden van Hoegaarden plots een platte band voor Timmy. Jan was present om te assisteren en Mieke had zoveel medelijden met Timmy dat zij zijn fiets begon te poetsen.  Zij kon ook niet weten dat we nadien nog een aantal plassen en modder tegenkwamen.  Even leek het erop of we al aan trainen waren voor het zwarte woud. 

nVia Landen geraakten we in Velm. Hier snelde op de kassei bergop er iedereen vandoor. Ik keek watertandend naar de vlaai in de etalage van de bakker. Maar een ganse vlaai voor mezelf, was van het goede te veel. In Hoepertingen begon het te druppelen, in Wellen deden we onze regenjasjes aan en in Kortessem waren we ongeveer nat. Maar niemend die mopperde en na iets meer dan 160 km waren de eersten thuis. Proficiat aan de vrouwen die hun afstandsrecord breken. Deelnemers Mieke, Roos, yolanda, jan, michel C, Mark b, timmy, pedro en peter a. Voor vrijdag rekenen we op beter weer en meer bevoorrading.