Aan de start stonden 17 fietsers, klaar voor onze tocht naar Burg Reuland. De ene gemotiveerd om een topprestatie neer te zetten, de andere een beetje afwachtend weer andere klaar om te genieten van de fiets en het gezelschap en tot slot sommigen waaronder ikzelf, zelfs een beetje onzeker of het wel zou gaan lukken. Vooraan in de groep ging het rustig, achteraan was het wel werken om gaten te dichten. Over bekende wegen vertrokken we naar Thimister, om vervolgens langs de Gileppe door naar Jalhay te fietsen. Hier draaiden we af naar Solwaster. De weg daarheen gaat op en af. Achterin de groep werd ik ondersteund door onze youngster Marco. Het groepje achterin werd stilletjes aan echter groter. In Hockai bleken de geplande stopplaatsen gesloten, maar Peter H is niet gemaakt om dorst te lijden en loodste ons, alsof hij daar al jaren komt naar het enige open cafe. Het was er onmiddellijk een gezellige doening. Na de pauze werd het aantal hoogtemeters geleidelijk aan aangedikt, totdat we in Sankt Vith waren. Hier volgden we Ravel 46 en 47. Precies of we waren in het aards paradijs terecht gekomen. De zon scheen, de vogeltjes floten, het beekje kabbelde, de fietsers babbelden en de timmy legde een nieuw bandje. Niemand die het erg vond om daar te zijn. Na een korte passage over een smokkelpadje in gravel waren we terug in Belgie en zetten we bijna in euforie de afdaling naar Burg Reuland in. De bedoeling was om bij de bakker/koffieshop/cafe iets te eten. Maar het was een kwestie van snel te zijn om nog iets te kunnen bemachtigen. Mark J, wilde, wel opgevoed als hij is, ook de andere mensen met kinderen nog iets gunnen, maar in de koers worden geen cadeaus uitgedeeld, op 4 eclairs na dan. Net toen we gingen vertrekken naar het hotel arriveerde Michel u. Hij had de tocht op zijn eentje gedaan. Aan het hotel aangekomen werden de kamers verdeeld. Twee familiekamers van 4 en een van 5 personen om 9 mensen te huisvesten. Logisch toch dat men dan met 6 in een kamer samenkruipt!? De bijsturing die hierop volgde zorgde evenwel dat het fragiele raderwerk van de hotelbaas voor de rest van het weekend op hol was geslagen. In afwachting van het eten was het een drukte van jewelste, fietsen werden gepoetst, kelen gesmeerd of benen ten ruste gelegd, naar ieders believen. Hugo verraste ons allen met een zakje continental producten. Tijdens het eten werd er overgegaan tot een prijsuitreiking. De club had kosten nog moeite gespaard. Roos werd gezien zij klom als een fladderend duifje beloond met een beker van mijn overleden oom en gerennomeerd duivenmelker. Zij was terecht fier op haar prestatie en de prijs waar zij er uiteindelijk toch voor koos om hem de volgende dag door te geven. De sfeer zat er goed in en nieuwkomers Marco, Tommy en Kimberley lieten zien dat ze geen doetjes zijn. Dag 2 La roche. s morgens zag het weer er niet echt fraai uit. Toch vertrokken we op de 2 michels na voor een rit naar La roche. Het bleef evenwel fieselen en dan weer even regenen. Vlak voor La Roche werden dan ook de koppen bij mekaar gestoken. Er werd gekozen om de rit iets in te korten maar dan toch de zware Cote de Haussire, de zwaarste van Belgie te doen. Na onze bespreking in de afdaling naar La Roche kwam de zon evenwel piepen. Zouden we dan toch niet, de ganse rit doen dachten Roger en Danny die hun krachten nauwgezet doseerden. Tijdens de niet zo comfortabele bevoorrading in La Roche, met taart uit het vuistje, bleek dat Roger aardbeientaart verkiest zonder aardbeien. Toen we wilden vertrekken was Jean nog niet terug. Wat hij zolang bij die vrouwelijke fietsenmaakster met vettige duimen maar zonder de juiste remblokken gedaan heeft mag joost weten. Het wachten deed ons verkleumen van de kou. De opwarming volgde snel op de cote de Haussire. Vooraan barste een strijd los. Yves die tot dan toe steeds met Peter H gelijke tred had gehouden verkoos eieren voor zijn geld en was blij dat hij Kimberley kon assisteren met het vervangen van haar batterij. Boven werd er even geposeerd en dan werd de terugweg aangevat. Door de kou, de technische problemen, de vele plas en andere pauzes, was het vrij laat toen we terug waren. Maar niet te laat om Tommy zijn verjaardag te vieren. Hij had op twee dagen tijd meer dan 4000 meter geklommen en mag daar terecht fier op zijn, reden om de wisselbeker te verdienen. Marco, die zoals ze bij ons zeggen, niet onder een dooi hen is uitgebroed, had hem evenwel onder zijn duiven geschoten, door onderweg Roos, die over de beker mocht beslissen, het zonnetje van de groep te noemen. Zeg nu zelf, als je zoon complimenten krijgt, en toch heeft Roos nog getwijfeld . maar ja hoor daar stond Marco dan ook te blinken met de beker. Hugo en Jan hadden een kwis voorbereid, die even in het water leek te vallen doordat sommige kandidaat kwissers iets te beneveld waren. Maar uiteindelijk kwam alles goed en kregen we een leuke koers gerelateerde kwis. Hierbij bleek dat het groepje, ‘de Steukers’ van Michel C, die wel pretendeert alles van koers te weten toch maar bijzonder mager scoorde. En dan ging een vraag nogwel over hemzelf. Kennis is de bron van alle wijsheid. Maar is de drank in de man, de wijsheid in de kan. Conclusie van dit verhaal, het nuchterste team, de grote plateaus won met een straat voorsprong de leuke kwis. Dag 3 eifel van Auel naar Auel. Het weer zag er beter uit. Tommy en Kimberley hadden ons verlaten. Hugo was supporteren voor zoonlief en ook Jean moest door mechanische panne forfait geven. Hij ging op zoek naar een fietsenmaker evenwel zonder succes. Even na de start van de rit werd hij vergezeld door Michel C, die door de dezelfde pech, nl tot op het ijzer versleten remblokken werd teruggeslagen. Hij kon zich wel met een plank tegen het hoofd slaan, zo kwaad was hij op zichzelf en uiteraard op die snul in de fietsenwinkel. Michel U verkoos ook om op eigen tempo een rit te doen om alzo de groep niet tot last te zijn. Dus met 14 gingen we verder. Over de Schwarzer Mann, de hoogste bergrug in de Eifel. Op elke beklimming legde Timmy, Peter h het vuur aan de schenen. De heren beschikten over de gpx bestanden onder het mom om te helpen met het uitzetten van de weg. Maar als we nog maar een berg naderden waren zij door hun gps verwittigd en snelden ze weg. Na een drietal bergjes begon het de heren ook wel te dagen dat zij op deze wijze de rit niet zouden uitrijden. Na een zoveelste beklimming werd er op een uitzichtpunt gestopt voor de foto. En in Ripsdorf deden we ons tegoed aan pannekoek met bosbessen, appelmoes, appel, spek, spinazie, … naar ieders smaak. ![]() Even leek het of de regen onze pauze ging verstoren, maar het bleef bij een paar druppels. Aangesterkt konden we de terugweg aanvatten. Steeds maar op en af over kleine wegen, waar we nauwelijks iemand tegenkwamen. Waarom liggen die wegen daar eigenlijk vroeg peter h zich af. Door feeërieke landschappen met prachtige vergezichten en mooie beklimmingen. Alhoewel de GPS van yves piepte om de zoveelste klim aan te kondigen, bleven de heren die in de voormiddag zo hard tekeer ging mooi achterin zitten. Voorin werd het tempo zo geregeld dat op de beklimmingen iedereen mee kon. Marco, die de eerste dagen op de bergjes achter de groep hing, geraakte in een euforie en bepaalde mee het tempo. En met een lange afdaling keerden we terug naar Burg Reuland. De ontlading bij aankomst was groot. Dit was van het mooiste en het zwaarste dat we als club al gefietst hebben, maar vooral de manier waarop we samen gereden hebben was top. Zeker voor herhaling vatbaar. De ‘ mooie ‘ beker schonk Marco die avond aan Mark B, omdat hij als nieuweling in de club aanvoelt dat we als club zorg dragen voor mekaar en dat Mark zijn aandeel hierin niet onderschat mag worden. Dag 4 burg reuland – maasmechelen. Iedereen stond paraat om tijdig huiswaarts te keren. Maar dat was buiten de hotelbaas gerekend die beter de avond voordien zijn rekening had gemaakt ipv mee pinten te drinken. De terugweg werd aangevat met een pittige klim. Nadien volgden we een deel van de ourtalroute. Het was genieten, totdat het weer geleidelijk aan verslechterde. Regenjasjes werden boven gehaald. In Sourbrodt werd er nog even gestopt om bij te tanken en dan volgde de een stuk gravel omdat de weg tussen botrange en baraque Michel opgebroken was. Uiteindelijk bereikten we allemaal moe maar voldaan het thuisfront. Deelnemers Michel U, Jan, Danny, Hugo, Pedro, Peter H, Jean, Michel C, Tommy, Kimberley, Marco, Roos, Timmy, Ives, Roger, Mark B, Mark J, Rony H en Peter a
1 Comment
Yolanda
6/2/2022 12:32:03 pm
Mooi verslag,mooie groep en mooie foto’s ,zo te horen en te zien
Reply
Leave a Reply. |
AuteurKorte introductie: De verslaggeving van de ritten gebeurt door Mark J en Peter A. Zij geven een persoonlijke interpretatie van hetgeen zich tijdens een rit afspeelt. Wil je in een positieve zin vermeld worden, spreek hen aan, geef hen een pintje na de rit en wie weet.
Archief
September 2024
|