1 mei en de eerste groepsrit naar Eupen stond geprogrammeerd.
De kleding van de deelnemers varieerde van korte broek tot lange broek. Kortom het was nog frisjes. Op het fietspad achter maastricht om, was het nog erg rustig. Op een uurtje tijd waren we dan ook in de voer en nadien in de vallei van de berwijn. Aan een egaal tempo, met Mark en timmy op kop, ging het langs val dieu door tot helemaal op de kasseien in Clermont. Boven op de grote weg naar Battice, namen we afscheid van Eddy en Ronny b. Zij kozen ieder voor een eigen traject. De rest daalde af naar de Dolhain en dan zaten we al op de weg naar Eupen. Maar aan de frituur in Baelen, verlieten we de grote baan om over een boswegeltje te gaan klimmen. Het deed wat aan de Vogezen klimmetjes, met kabelende beekjes, denken. De groep viel uit mekaar. Na het eerste steile stuk moest er gelukkig aan een splitsing gewacht worden. Op de uitloper van de klim werd de gashandel opengedraaid. Peter h en Danny, die steeds maar telefoon kreeg op het moment van de waarheid, leken de juiste trein gemist te hebben, totdat ze in het wiel van Michel op hun gemakje naar voren gebracht werden. De jury, zag het gebeuren maar dacht aan die mooie lang vervlogen lentedag toen Nico Mattan de koers kon winnen in het zog van de wagens. Hopelijk voor hun twee gaat het met hun gewicht niet dezelfde weg op als met Mattan. Aan het Arboretum van Mefferscheid waren we bijna boven en kon de lange afdaling naar Eupen beginnen. Eenmaal in Eupen bleek de bakkerij van onze turkse vriend nog gesloten. Bij de andere bakker waren we, zoals wel vaker, niet echt welkom om binnen te zitten. Maar in het tegenover geleden cafe had Oscar ondertussen het prut uit zijn ogen gevreven en begon hij rustig het koffiemachine op te zetten en wat tassen bij mekaar te zoeken. Het ging traag, de kassa en bancontact werkte niet maar hij deed dat alles voor een prijsje. Gelukkig kon Rene ons even depaneren. De vlaai had ondertussen gesmaakt. Op de terugweg moesten we uit het dal omhoog klimmen zodat we konden opwarmen. Peter h en peter a, reden op hun comfortabel toeristentempo op kop over de glooiende wegen, even inhouden op de klimmetjes en dan weer samen door;. Aanvankelijk leek dit tot ieders tevredenheid en als ze hun hadden laten doen reden ze nu nog altijd. De overnames nadien van oa Roger waren wel krachtig maar vooral kort omdat voor een groep uitrijden niet zoveel zin heeft, als je de verkeerde kant uitdraait. Om de drukte in Hollands Limburg te vermijden werd er in Epen links afgedraaid op de steile klim naar Eperheide. Michel sarde Pedro een beetje over het klimpercentage, maar deze liet het niet aan zijn hart komen. Hij heeft wat trainingsachterstand maar kan tenminste proper kakken. Wat er voorin op de laatste beklimmingen gebeurde moet ik u schuldig blijven. Met Mark en Timmy op kop werden we na een rit van bijna 150 km, aan een mooi egaal tempo huiswaarts gebracht. Mark had voor de dagrit een ganse dag vergunning en was niet gepresseerd om thuis te komen. Dus tijd genoeg om kersen of krieken te plukken. Deelnemers: Rony, Jan, Danny, roger, Rene, Mark, timmy, peter, michel, pedro, peter. Even nog vermelden dat we in mei om 8 uur vertrekken.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuteurKorte introductie: De verslaggeving van de ritten gebeurt door Mark J en Peter A. Zij geven een persoonlijke interpretatie van hetgeen zich tijdens een rit afspeelt. Wil je in een positieve zin vermeld worden, spreek hen aan, geef hen een pintje na de rit en wie weet.
Archief
September 2024
|